toen zij Hem daar nogmaals om verzochten, zei Hij tot de twee laatst genezenen dat Hij hun een ambt wilde geven: zij moesten door de tien dorpen van de Gergesenen gaan en zich overal later zien en overal vertellen wat hun wedervaren was, wat zij gehoord en gezien hadden, en zij moesten alle inwoners tot de boetvaardigheid en de doop oproepen en hen tot Hem zenden; zij moesten er zich niet aan storen, wanneer men met stenen naar hen zou werpen. Indien zij deze opdracht behoorlijk volbrachten, zouden zij daaraan herkennen dat zij de geest van profetie zouden ontvangen. Deze zou ‘s nachts over hen komen, hen uit hun slaap doen opstaan en met visioenen begunstigen. Zij zouden dan ook altijd weten, waar Hij zich ophield en de mensen die naar zijn leer verlangden, tot Hem sturen; zij zouden op zieken de handen leggen en deze zouden de gezondheid terug bekomen. Na hun die opdracht gegeven en hen van het beloofde verzekerd te hebben, zegende Hij hen en reeds de volgende dag begonnen zij hun opdracht uit te voeren (Mk. 5, 19-20; Lk. 8, 39). Ook zijn zij later leerlingen geworden. De apostelen doopten hier met water dat zij in een zak naar hierboven gebracht hadden; zij doopten gelijk onlangs (nrs. 902 en 905). De dopelingen knielden in een kring rondom hen en zij doopten uit het bekken, dat één van hen vasthield, telkens drie tegelijk, driemaal water uit de hand op het hoofd sprengend. ‘s Avonds bracht Jezus een bezoek aan de synagoge-overste en zij aten daar een weinig. Nu kwamen de stadsoverheden tot deze voorzitter en zeiden hem dat hij al het mogelijke moest doen om Jezus weg te krijgen; zij dreigden hem, zo hij dit niet deed, vergoeding van hem te eisen, indien nog groter of nieuwe schade Fascikel 20 1727