Genezing van zieken. – Aankomst te Kafarnaüm. 947. 13 december. – Zodra Jezus te (of nabij) Betsaïda aan land getreden was, riepen twee blinden tot Hem om hulp. Het spreekwoord ten spijt dat de ene blinde de andere niet kan leiden (Mt. 15, 14), brachten deze twee nochtans elkander tot Jezus. Hij genas ze en ook lammen en stommen en overal waar Hij voorbijkwam, verdrong zich het volk met zieken rondom Hem en velen raakten Hem aan en werden gezond; het volk stond overal op Hem te wachten, want men wist dat Hij vóór de sabbat zou weerkomen (cfr. Mk. 6, 54-55). De geschiedenis van de zwijnen en de bezetenen, was reeds gisteren hier bekend geworden en er was een groot opzien en verbazing en druk gepraat daarover. Een deel van de leerlingen doopte ‘s morgens bij het huis van Petrus (in het dal Tabiga) vele genezenen en daar Jezus maar doorging met helen en van geen uitscheiden of rusten wist, zodat zij geen ogenblik tijd konden vinden om te eten, zochten de leerlingen Hem op en poogden Hem te bewegen om even op te houden en wat te eten. Tenslotte zette Hij zijn weg naar Kafarnaüm voort474. 474 Daar Hij van geen uitscheiden wist. – Het schijnt wel dat wij hier het geval hebben, waarvan de H. Markus zegt: “Daarop ging Hij naar huis, maar weer liep de menigte samen, zodat zij niet eens konden eten. Toen zijn verwanten dit hoorden, trokken zij er op af om hem vast te houden, want zij zeiden: “Hij is krankzinnig.”” Vele exegeten verklaren dit stukje alsof sommige naaste verwanten van Jezus niet in Hem geloofden en Hem voor een dweper hielden zonder evenwicht en geraakt in zijn verstand. Zij verliezen uit het oog dat Markus zich kenmerkt door sterke en overdreven uitdrukkingen. Onze zienster geeft ons van het voorval een zeer eenvoudige en natuurlijke voorstelling. In hun bezorgdheid voor Jezus wilden zij zeggen: “Zijn ijver Fascikel 21 1737