Ondertussen verzinkt zij vaak in verschrikkelijke droefheid, geween en weegeklaag, loopt in het huis rond en zoekt en roept naar Jezus: “Waar is de Leraar? Waar is HIJ? Hij heeft me verlaten!” Enige dagen later is zij dan weer uiterst los, driest en schaamteloos, brast en zondigt, want nog steeds komen er vleiers en flirters uit nieuwsgierigheid en boosheid tot haar; zij is in de handen en de macht van de bedorven man, die bij haar inwoont en die zich door zijn medeminnaars laat betalen; haar toestand is hachelijk; haar hovaardigheid, buitensporigheid, ijdelheid en woede beheersen haar met een geweld, dat ontegensprekelijk op echte bezetenheid wijst. Bovendien lijdt zij aan krampen, als aan vallende ziekte; men kan zich indenken welk een smart heersen moet in de familie van haar heilige zuster en broeder, wanneer zij een zo voortreffelijke spruit uit een koninklijk geslacht aan zoveel ellende ten prooi zien. Ik meen mij te herinneren dat haar verkwistingen door Lazarus besnoeid zijn en dat haar nog slechts een bepaald inkomen toegewezen is. Jezus’ uiterlijk. 952. Het is indrukwekkend Jezus zo door de straten te zien gaan, nu het kleed lang, dan opgeschort, statig, zonder veel beweging en toch zonder enige stijfheid of gemaaktheid, kalm en al zwevend, eenvoudiger en machtiger dan alle mensen. Niets in Hem is opvallend, aanstotelijk of minder voornaam, zoals een onvaste of gebogen gang; men bemerkt geen misstap, geen nutteloze schrede, geen oogslag zonder reden, geen onverantwoorde beweging, geen keer of wending zonder doel, geen enkele gezochtheid. Fascikel 21 1757