Hannaton en Neah moet liggen, meenden wij het even ten zuidzuidwesten van Safed te moeten leggen, zie VOORREDE, nr. 9). Ongeveer een half uur van Betanat kwam Hem op de weg reeds een blinde tegemoet, die door twee lieve knaapjes geleid werd; zij droegen gele korte kleedjes en hoeden die van bast gevlochten waren, als schermen tegen de zon; het waren levietenkinderen. De man was oud en van een hoger stand; hij had reeds lang op Jezus gehoopt; hij liep Hem tegemoet, zodra zijn geleidertjes Hem in het zicht gekregen hadden, en hij riep reeds van verre: “Jezus, Zoon van David! help mij, erbarm U over mij!” En bij Jezus gekomen wierp hij zich op de grond en zei: “Heer, Gij zult mij vast het licht weergeven. Reeds zolang heb ik naar U verlangd, reeds zolang heb ik het inwendig gevoeld dat Gij mij zoudt komen genezen!” Jezus antwoordde: “Indien gij het gelooft, zo geschiede naar uw geloof!” En Hij ging met hem naar een waterbron in het bos en beval hem zijn ogen te wassen. De ogen van de man waren met gans zijn voorhoofd verzworen en met één korst bedekt, doch zodra hij zich gewassen had, vielen de schubben van zijn ogen en Jezus zalfde ze met olie en zo ook zijn voorhoofd en slapen. En nu was de man weer ziende en dankte Jezus en Deze zegende ook de beide knaapjes en voorzegde dat zij eens het woord van God zouden verkondigen. Nu naderden zij de stad, waarvóór de apostelen en meerdere leerlingen zich weer met Jezus verenigden. Hier waren ook vele mensen uit de stad verzameld; en toen zij de blinde ziende terug zagen komen, was de vreugd overgroot. Fascikel 21 1773