Op de weg naar Kirjataïm moest Jezus over het riviertje gaan, dat uit het meertje komt. Op deze weg kwamen enige zieke, min of meer bezeten mensen tot Hem, die Hem smeekten om zijn hulp; zij klaagden dat de leerlingen hen niet geholpen hadden; zij hadden in hen overigens niet veel vertrouwen gehad en gemeend dat HIJ het wel beter kon. Jezus antwoordde hun: “Hebben de leerlingen U niet geholpen, dan is dit niet hun schuld geweest, maar de uwe, want gij hebt geen geloof gehad.” Hij beval hun naar Kirjataïm te gaan en te vasten, tot Hij hen zou willen genezen; Hij liet hen wachten om hen eerst de nodige boetvaardigheid te laten doen. 969. Ongeveer een half uur vóór Kirjataïm kwamen de levieten uit de stad en vele goede burgers en ook de onderwijzers met hun leerlingen Hem tegemoet. De beide leerlingen, die de herberg besteld hadden, waren er eveneens bij. Zij ontvingen Hem in een lustplaats, (even ten noordoosten van Kirjataïm), een hof met baden, die hun water door een kanaal uit het voormelde riviertje ontvingen. De lusthof stond vol mooie bomen en loofhutten, had overdekte lovergangen, en was door een wal en een verbazend dikke haag omgeven; zij wasten Jezus en de leerlingen hier de voeten en vereerden Hem met de welkomsverversing. Jezus onderrichtte hier een korte tijd de kinderen en zegende ze; het kon naar 5 uur lopen, toen zij naar de stad trokken; deze ligt op een heuvel en ziet in het dal neer. Op de hele weg tot bij de synagoge heelde Hij in de straten vele zieken van alle aard. In de synagoge hervatte Hij zijn leer van de zaligheden en Hij leerde ook over de straf van de levieten, die de hand aan de Verbondsark hadden geslagen (II Sam. 6, 1-11), en hoe nog groter straf over hen zou komen, die de hand Fascikel 21 1796