het einde van doeken, die zij in de handen hadden499. De dans duurde, aangezien ieder met allen eenmaal danste, en dan allen tezamen, en alles zeer langzaam geschiedde, een uur lang. Dan ging men aan tafel voor de maaltijd, mannen en vrouwen gescheiden. De muzikanten waren kinderen, jongens en meisjes met wollen kransjes aan de armen en op het hoofd; zij hadden fluiten, ook kromme hoorntjes en andere instrumenten. De tafels, waaraan men at, waren zo gescheiden, dat men mekaar kon horen, niet zien. 978. Doch Jezus naderde tot de tafel van de bruiden en vertelde hun een parabel in de aard van die der tien maagden, waaronder vijf dwaze, en Hij maakte er een praktische huiselijke en tevens geestelijke toepassing van. Hij zei aan elke bruid hoe zij dit of dat in haar nieuwe staat en in haar huishouding in orde brengen en in voorraad houden moest; en dit had telkens verder een zinnebeeldige betekenis en doelde op de inborst en de gebreken van iedere bruid. Ook het zinnebeeld van de lamp kwam er in voor. Na de maaltijden werden er raadselspelen gehouden (cfr. fasc. 14, nr. 527, voetnoot 247). De raadsels vielen in beurzen, door de gaten van een plank, waarop ze geworpen werden, en ieder moest het raadsel oplossen, dat in zijn beurs terecht gekomen was of een boete betalen. De onopgeloste raadsels kwamen terug in het spel tot iemand de oplossing vond en deze bekwam wat reeds op dat raadsel verloren was. Jezus zag toe en maakte telkens aangename, verrassende, duidelijke en leerrijke toepassingen. 499 Dans met doeken. – Over de dans is een nota en beschrijving geplaatst in fasc. 12, nr. 379, voetnoot 141. Fascikel 21 1818