kant, doorvlochten. Van het haar zelf was tussen al die sieraden al niet veel meer te bemerken. Haar en hoofdopschik vormden van voren een hoge rand om het aangezicht. Op of boven dit hoofdtoilet was nog een doorzichtige, fijne, rijke kap, die van voren in de hoogte ging, en van achteren samengetrokken neerhing en ook naast de wangen op de schouderen neerdaalde. Aldus buitensporig opgedirkt, vertoonde zij zich aan Marta om bewonderd te worden. Daarna legde zij weerom enige van die kledingstukken af, en hing een reismantel om, en haar dienstmeiden moesten haar klederen inpakken en op het lastdier laden. Hierop begaf zij zich met haar gevolg naar Azanot. Marta en haar dienstmeid verlieten haar en gingen te voet vooruit naar de baden van Betulië. Magdalena was bij dit alles zo opvliegend en moedwillig geweest, doch Marta verloor geen enkele keer haar grote ootmoed en hemels geduld. De duivel pijnigde Magdalena hevig, om haar te beletten naar Jezus’ lering te gaan, en zij zou het ook niet gedaan hebben, indien de andere zondaressen uit Tiberias, die bij haar waren, onderling niet afgesproken waren om mee te gaan; van dit spektakel, zoals zij zeiden, wilden zij ook eenmaal getuige zijn. Zij maakten nu de toebereidselen voor de reis; zij reden op ezels; zij waren vergezeld van hun dienstmeiden en hadden nog andere ezels mee die met hun reisgoed beladen waren, want Magdalena liet haar prachtige zetel meevoeren en zo hadden ook de andere vrouwen hun zetels en kussens en tapijten mee. Zij reden heden slechts tot aan de vrouwenherberg bij het meer der baden van Betulië. Hier legde Magdalena weerom haar reismantel af en tooide zich op om met haar gezellinnen een maal te gebruiken; zij overnachtten hier en het verwonderde mij dat Magdalena ‘s nachts in de herberg toch tot Marta ging, over wie zij zich voor de andere vrouwen schaamde. Marta had ook alleen gegeten en Magdalena liet, om haar zuster te bezoeken, haar gezellinnen alleen achter. Fascikel 21 1833