en wilden haar wegdragen en ondertussen van de gelegenheid profiteren om zichzelf zonder beschaming uit de voeten te maken, want zij wilden hun duivel behouden. Daar nu het volk rondom riep: “Houd op, Meester, houd op, hier sterft een vrouw!”, onderbrak Jezus even zijn lering en zei: “Zet haar terug op haar stoel! de dood die zij nu sterft, is een goede dood; hij zal haar het leven schenken!” 987. Na enige tijd trof haar weer een woord van Jezus; zij zonk opnieuw in kramptrekkingen ineen, en ik zag donkere gestalten, gelijk bij bezetenen, uit haar wijken. Nu was gedurig een groot rumoer en gedrang rondom haar, doordat haar gezelschap poogde haar tot zichzelf terug te brengen, maar zij zette zich welhaast weer op haar zetel, en deed alsof zij in een gewone bezwijming gevallen was. De opschudding werd echter nog groter, toen ook andere bezetenen achter haar op dezelfde wijze in elkander zakten en bevrijd werden. Toen Magdalena nu voor de derde maal in hevige stuiptrekkingen neerviel, werd de ontsteltenis nogmaals groter; Marta ijlde op haar toe. Na het bewustzijn herkregen te hebben, was zij als van haar zinnen; zij weende hevig en wilde naar de zitplaats van de H. Vrouwen lopen. Haar gezellinnen hielden ze met geweld tegen en zeiden haar dat ze zich nu toch niet als een zottin moest gaan aanstellen en men droeg haar van de berg naar de stad. Nu gingen Lazarus, Marta en enige anderen tot haar en namen haar bij zich op in de herberg van de vrouwen, die eveneens allemaal van de berg afdaalden. Maar het werelds gespuis, waarmee Magdalena hierheen gekomen was, had zich reeds van het toneel verwijderd. Jezus genas nu ook nog verscheidene blinden en andere zieken, en daalde dan van de berg naar zijn Fascikel 21 1836