herberg af. Hij genas ook de zieken die in Azanot lagen en leraarde dan nog in de school. Magdalena was ook hier weer tegenwoordig; zij was nog niet geheel bekomen, maar in haar binnenste nog omgewoeld, en niet meer zo overdadig en vreemd opgesierd; haar overtollige sieraden had zij afgelegd; dit waren voornamelijk spits uitgebekte, rijk geplooide sierstoffen die men wegens haar broosheid nauwelijks enige keren kon aandoen; ook was zij nu gesluierd. Jezus nam haar in zijn rede in de school nogmaals op de korrel, en toen Hij op een gegeven ogenblik haar doordringend aanblikte (cfr. fasc. 12, nr. 407, voetnoot 166), viel zij nog eens in onmacht en weerom verliet haar een boze geest. Haar dienstmeiden droegen haar weg. Marta en Maria ontvingen haar vóór de synagoge en brachten haar in de herberg. Maar zij was als volkomen uitzinnig; zij riep en weende en rende door de straten, roepend tot de mensen dat zij een slechte vrouw, een zondares was, het uitveegsel van de mensheid. De H. Vrouwen hadden de grootste moeite om ze tot bedaren te brengen; zij rukte haar pronkklederen van zich af, trok de sieraden uit haar haren, die nu los uit elkander vielen, en hulde zich gans in haar sluier. 988. Toen Jezus daarna met de leerlingen en enige Farizeeën in zijn herberg was, waar zij staande iets aten, wist Magdalena zich van de vrouwen te verwijderen; zij kwam met loshangende haren en onder groot gejammer in de herberg van Jezus, drong tussen alle aanwezigen door, wierp zich vóór zijn voeten en vroeg jammerend en zuchtend of er nog redding voor haar was? Dit ergerde de Farizeeën en leerlingen die tot Jezus zeiden, dat Hij toch niet langer zou dulden dat dit verworpen wijf overal onrust veroorzaakte en dat Hij haar voorgoed weg zou sturen. Fascikel 21 1837