Maar Jezus sprak: “Laat haar wenen en jammeren, want gij weet niet wat met haar aan het gebeuren is!” Hierop wendde Hij zich tot Magdalena met deze woorden van troost, dat zij van harte berouw moest hebben, geloven en hopen, want dat zij weldra rust en vrede zou vinden en dat zij nu met vertrouwen kon terugkeren. Ondertussen waren de dienstmeiden en Marta haar gevolgd en haalden de buitenzinnige weer naar huis, maar zij deed niets dan de handen wringen en jammeren, want zij was nog niet geheel bevrijd, en de duivel verscheurde en pijnigde haar nog met de schromelijkste gewetensknaging en bekoring tot vertwijfeling; er was nog geen rust in haar en zij waande zich verloren. Lazarus ging op het verzoek van Magdalena aanstonds naar Magdalum, om er het hare in bezit te nemen en aan haar verblijf aldaar en aan al haar betrekkingen een einde te maken; zij had bij Azanot en zowat overal in de omstreken velden en wijngaarden, waarop Lazarus reeds vroeger, met het oog op haar verkwistingen, de hand had gelegd. Het gedrang was heden zo groot, dat Jezus met de leerlingen in de nacht ongeveer 1,5 uur noordoostwaarts ging, om zijn preek op een andere hoogte voort te zetten. Jezus zet zijn preek bij Damna voort. – Magdalena wordt van nog drie duivelen verlost. 989. 1 januari 1823. – Jezus is reeds in de nacht, wegens het groot gedrang, met de leerlingen van Azanot naar het oostelijk einde gegaan van de hoogten waarop Dotaïn ligt, in de nabijheid van Damna. Fascikel 21 1838