en alle schandelijkheden der ontucht heersen, die het vuur op Sodoma en Gomorra hebben afgeroepen. Maar Hij sprak ook van de barmhartigheid Gods en van de tegenwoordige genadetijd en smeekte de mensen bijna deze genade aan te nemen. Driemaal blikte Hij in deze boetepreek Magdalena scherp aan en driemaal zag ik haar neerzinken en een donkere damp uit haar wijken. Maar de derde maal droegen de vrouwen haar weg, zij was verbrijzeld, bleek als een afgeteerde en nauwelijks nog te herkennen; haar tranen vloeiden onophoudelijk; zij was totaal veranderd; zij jammerde en was vol ongeduld om haar zonden aan Jezus te belijden en er vergiffenis van te bekomen. Jezus kwam nu ook tot haar op een afgezonderde plaats; Maria zelf en Marta leidden ze Hem tegen; zij lag met los en verward haar wenend vóór Hem op haar aangezicht. Jezus troostte haar, en, nadat de andere zich teruggetrokken hadden, riep zij om vergiffenis, bekende haar menigvuldige misdaden en vroeg telkens opnieuw: “Heer, is er nog redding voor mij?” Jezus vergaf haar haar zonden, en zij smeekte Hem haar te verlenen dat zij niet meer zou hervallen. Jezus beloofde het haar, zegende ze en weidde tegen haar uit over de schone deugd van zuiverheid. Hij sprak haar van zijn Moeder, die vrij was van alle vleselijke zonden en Hij prees haar hoog en uitverkoren, wat ik anders nooit uit zijn mond gehoord heb. Hij raadde Magdalena aan haar toevlucht tot Haar te nemen, zich innig aan Haar te hechten en alle raad en troost van Haar te verhopen. Toen zij met Jezus weer tot de vrouwen kwam, zei Hij: “Zij was een diepgevallen zondares, maar zij zal ook het voorbeeld van alle boetvaardigen zijn ten Fascikel 21 1840