kwam voor degenen, die naar Hem riepen en verlangden en Hij ontmaskerde hun schijnheiligheid. Deze Farizeeën hadden, op het bericht dat Jezus naar hier zou komen, aan de bevolking bekend laten maken, dat de vrouwen er zich voor wachten moesten met de kinderen op de straat te verschijnen, de Nazareeër tegemoet te trekken en te roepen, want geschreeuw als “Zoon van God! Christus! enz.” is absoluut misplaatst, ergerlijk en verkeerd, daar men hier zeer goed weet van waar Hij is en wie zijn ouders en zusters en broeders zijn. De zieken mochten zich vóór de synagoge verzamelen en zich laten genezen, maar om het even welk geroep, gerucht of wanordelijkheid zouden zij niet dulden. Ook hadden zij zelf de zieken naar hun goeddunken om de synagoge gerangschikt, als hadden zij hier te beschikken over alles wat Jezus zou doen. Toen zij nu met Jezus in de stad kwamen, zagen zij tot hun grote ergernis dat de moeders met hun kinderen om zich heen, en met hun zuigelingen op de armen de straat vulden en dat de kinderen hun handjes tot Jezus uitstaken en riepen: “Jezus van Nazareth! Zoon van David! Zoon van God! Heiligste Profeet!” De Farizeeën wilden de vrouwen en kinderen terugdrijven, maar het was te laat en tevergeefs: zij kwamen uit alle straten en huizen te voorschijn en de Farizeeën verlieten geërgerd het gevolg van Jezus. De leerlingen die rond Jezus gingen, waren ook een weinig schuchter en bang en wensten dat het stiller, kalmer en ongevaarlijker mocht verlopen, en ook zij wilden de kinderen wegzenden en kwamen bij Jezus met bezwaren (tegen zijn handelwijze) voor de dag, maar Jezus berispte hen over hun kleinmoedigheid, wees hen achteruit en liet de kinderen dicht rondom zich komen en was er zeer lief en vriendelijk voor. Fascikel 21 1843