Onthoofding van Joannes de Doper (Mt. 14, 3-12; Mk. 6, 17-29; Lk. 3, 19-20). 1011. 8 januari. – Ik zag hedenmiddag een rijke smulpartij in de zaal van Herodes; de zaal was open naar de zijde van de hoger gelegen feestzaal van de vrouwen, zodat door deze open zijde het gehele tafereel van de rijk geklede, etende, spelende en giechelende vrouwen dwars over het binnenhof in een schuin spiegelvlak viel; ik vermoed dat het water was, want te allen kante sprongen tussen boom- en struikgewas en bloemenpiramiden fijne stralen welriekend water omhoog. Nadat men goed gegeten had, baden de gasten Herodes om Salome nogmaals te laten dansen. Hierop ruimde men in het midden de nodige plaats daarvoor in en men ging rondom tegen de wanden zitten (op de muurbanken). Herodes en enige vertrouwelingen naast hem zaten op een verheven plaats. Alleen zulke vertrouwelingen die Herodianen waren kwamen in aanmerking voor die voorrang en ik meen dat ook de tetrarch Filippus onder hen was. Alleen Herodes zat op een troon. Nu verscheen Salome met enige danseressen; ze was weer zeer schaamteloos en doorzichtig gekleed; haar borst rustte op banden; haar haren waren gedeeltelijk gevlochten en ertussen staken parelen en edelstenen; gedeeltelijk golfden ze als lokken om haar gelaat en op haar schouders; zij droeg een kroon; zij danste in het midden en haar gezellinnen om haar heen. Deze dans is niet zo wild en vlug als onze boerendansen hier te lande; maar het is een bestendig wiegen, buigen en draaien van het lichaam, zo plooibaar alsof zij er geen beenderen in hadden; en nauwelijks staan zij in deze houding, of zij hebben reeds weer een andere aangenomen; het is een gedurig lenig wiegen en buigen en draaien als van een slang. Daarbij hebben zij kransen en doeken in de handen, die zij rondom zich zwaaien en draaien. Fascikel 21 1887