Het was een hartverscheurend schouwspel die mannen daar snikkend en weeklagend met hun aangezicht op de deken te zien liggen, maar Jezus en Maria stonden aan de beide einden en de Heer troostte hen ernstig, bereidde hen op nog erger gebeurtenissen voor en gebood hun zijn dood vooralsnog geheim te houden, daar buiten hen het nog niemand wist, behalve dan de daders zelf. Ik moest hedennacht geweldig lopen op mijn reis, om nog tijdig daar te kunnen komen; ik knielde naast hen op de deken neer en weende met hen en ik had 3 bloemenkronen mee, die ik aan de lieve Moeder van God gaf, 2 kleinere en een grote; deze laatste was amper half af; ik schaamde mij erover, doch Maria nam ze goedig aan en legde ze op de deken: - de onvoltooide grote legde zij voor Jezus in het midden, - de tweede voor haar en - de derde voor Joannes aan weerszijden; ik meen ook dat zij ze achteraf met en in de deken heeft opgerold. ***  Brentano interpreteert deze symbolische handeling als volgt:   de kronen zijn zinnebeelden van pijnen en ziekten, die de zienster  nog niet alle en geheel heeft doorstaan.    In haar lijdensnachten offert zij haar smarten aan Jezus, Maria en  Joannes op, terwijl zij die zinnebeeldig tot kransen vlecht, daar in  haar visioenen bloemen en kronen de zinnebeelden van haar  smarten zijn.   Fascikel 22 1935