In de 19e eeuw trad mildering in in die strengheid.  Enkele personen van  vorstelijke rang en na 1922 ook minder voorname bezoekers gelukte het  tegen een aanzienlijke som en met behulp van een firman van de sultan  van Konstantinopel het Haram binnen te dringen.   Doch ook nu nog bleef en hedendaags blijft de toegang tot de spelonk  onverbiddelijk gesloten, zoals voorheen.  Geen waardigheid, geen  firman, geen geldschatten zijn in staat het verbod ook maar voor één  persoon op te heffen.  Sedert de kruisvaarten is geen niet‐ mohammedaan nog in de grot afgedaald, ja, ook zelfs geen  mohammedaan, daar deze laatsten weerhouden zijn door een  bijgelovige vrees voor blindheid, waarmee, naar ze beweren, allen  getroffen worden, die het graf van Isaäk durven te benaderen.    Tenslotte werd, een eeuw geleden, zelfs de laatste verbinding met de  spelonk afgesneden.  Deze verbinding was een jongere opening in de  vloer in het portaal vóór de hoofdingang van de moskee en tussen de  praalgraven van Abraham en Sara.  Hier daalde onder een horizontaal  traliewerk, dat met een slot zorgvuldig dichtgehouden werd, een in de  rots gehouwen trap in de grot neer.    Deze trap van 70 cm breed enige treden afdalend en zich buigend om  onder het rotsgewelf te kijken, bemerkte de geleerde onderzoeker  Piërotti in noordelijke richting de witmarmeren sarcofagen, die zich  onder de praalgraven van Jakob en Lea bevinden.    In zuidelijke richting zag hij de verticale rotswand met in het midden de  opening die de noordelijke spelonk met de zuidelijke in verbinding stelt.   Hun niveau is een weinig verschillend en met enkele trappen gaat men  van de ene in de andere.  De voormuur of gevel van de moskee steunt  op die ondergrondse scheidswand.   Door een opening van 30 cm breed in de moskeevloer en het rotsgewelf  – zulk een opening is bij ieder praalgraf – wordt een lamp neergelaten,  die voortdurend brandt bij ieder patriarchengraf in de spelonk.  Bij die  openingen is vast te stellen dat de spelonk zich onder het gehele Haram  verlengt.   Het verhaal van K. levert één moeilijkheid op.  Nergens blijkt er uit dat  om de grafspelonk van Abraham zulk een muur was gebouwd.  Men kan  antwoorden dat uit dat niet‐vermelden niet volgt dat er geen was of zij  er geen gezien heeft; ze kan het eenvoudig vergeten hebben het te  Fascikel 22 1943