Jezus maakte in het bijzonder gewag van de grote overwinning van Joannes bij Zijn doop; zelfs bij deze gelegenheid had hij zich beperkt tot een eerbiedig en (om het zo uit te drukken) ambtelijk aanschouwen (nodig bij het uitoefenen van zijn werk); hij beheerste zijn gevoelens, hoewel zijn hart van verlangen en liefde bijna brak. Daarna was hij uit ootmoed nog méér voor Hem geweken dan dat hij onder de drang van zijn liefde naar Hem had verlangd, zijn komst had gewenst en betracht. Jezus te Hebron. – Oogslag op Pilatus en Herodes. 1032. 16 januari. – Heden zag ik Jezus in de voor- en namiddag in de synagoge te Hebron leren. Men vierde een feest voor de verdrijving uit het Sanhedrin van de Sadduceeën, die er onder Alexander Janneüs de sterkste partij geweest waren535. 535 De korte nota op Alexander Janneüs in fasc. 12, nr. 400, voetnoot 159 vullen wij aan met het volgende. Zijn vader Joannes Hyrkanus was om een belediging overgegaan van de Farizeeën tot de Sadduceeën. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Aristobolus en deze door zijn broer Alexander Janneüs (103-76 vóór Chr.); deze was de 2e zoon van Hyrkanus. Alexander was een oorlogszuchtig, wulps en wrede koning; veroverings- oorlogen heeft hij heel zijn leven met wisselend geluk gevoerd. Ook matigde hij zich het hogepriesterschap aan; hij was hatelijk voor het volk dat aan de zijde van de Farizeeën stond. Hij heeft herhaaldelijk, soms lange tijd, aan binnenlandse onlusten het hoofd moeten bieden. Eens dat men hem in de tempel op een loofhuttenfeest met feest-appelen bekogeld had (fasc. 18, nr. 742, voetnoot 375), terwijl hij in de tempel zijn functie als hogepriester aan het vervullen was, liet hij 6.000 burgers om het leven brengen. Fascikel 22 1950