Terwijl Jezus op de Hem zo geheel eigen wijze zo zielroerend over Joannes de Doper en de dood der profeten sprak, werd het in de synagoge stiller en stiller. Alle aanwezigen waren diep ontroerd; velen weenden en zelfs de aanwezige Farizeeën waren diep onder de indruk. Maar verscheidene vrienden en verwanten van Joannes kregen door een inwendige verlichting het voorgevoel dat Joannes eveneens om het leven gebracht was, en zij vielen van droefheid in onmacht. Hierdoor ontstond ontsteltenis en storing in de synagoge. Maar Jezus zei dat men de onmachtigen een ogenblik zou ondersteunen en dat zij weldra tot zichzelf zouden komen; en zo lagen zij enige minuten in de armen van hun vrienden, terwijl Jezus zijn onderrichting voortzette. Door de uitdrukking ‘tussen de tempel en het altaar’ werd mij, bij de vermelding van de moord op die Zakarias, iets duidelijk wat op de dood van Joannes de Doper betrekking had: ook ZIJN dood viel in het leven van Jezus voor tussen de tempel en het altaar, want hij stierf tussen Jezus’ geboorte (met opdracht in de tempel) en de kruisiging (kruis-altaar), maar dit verborgen verband en symbolisme ontdekten de aanwezigen natuurlijk niet. 1036. Na de lering werden degenen die in onmacht gevallen waren, naar huis gebracht. Buiten Zakarias, de neef of kozijn van Joannes541, 541 Zakarias, neef van Joannes. – In nr. 1026 noemt K. hem de zoon van de broer van Joannes’ vader. Men moet echter verstaan: een zoon van de schoonbroer, d.i., nog nader bepaald: de zoon van een zuster van Elisabet. De man van die zuster heette Heli; deze had vijf dochters en één zoon. De laatste heette ook Zakarias en deze is het die thans in het ouderlijk huis van Joannes woont, d.i. van de oude Zakarias. Fascikel 22 1960