woonde hier in Hebron ook een dochter van Elisabets zuster; zij was getrouwd en had wel twaalf kinderen, waaronder volwassen dochters waren. Deze behoorden tot het getal dergenen, die door Jezus’ lering geschokt en in onmacht gevallen waren. Met de jonge Zakarias en de leerlingen ging Jezus nu in het huis van deze vrouw, waar Hij nog niet geweest was, maar de H. Vrouwen waren er vóór hun afreis meermalen geweest; Hij moest deze avond de maaltijd bij haar nemen, maar het was een zeer treurige maaltijd. Ik zag Jezus met Petrus, Joannes, Jakobus van Kleofas, Heliakim, Sadoch en de nicht van Elisabet (dochter van haar zuster) en haar man en ik weet niet meer wie nog, in een kamer alleen, in een besloten plaats, waar niemand hen kon storen. De verwanten van Joannes vroegen Hem vol bang vermoeden: “Heer, zullen wij Joannes nog weerzien?” Jezus antwoordde, terwijl Hijzelf zijn tranen niet kon weerhouden: “Neen!” Hij sprak op een zeer aandoenlijke en tevens troostgevende wijze over Joannes’ dood. 1037. Zij gaven in hun droefheid hun vrees te kennen dat zijn lichaam wellicht mishandeld kon worden, maar Jezus antwoordde: “Neen: zijn lichaam ligt ongeschonden, maar zijn hoofd is mishandeld en weggeworpen, doch ook dit zal bewaard en eens aan het licht gebracht worden.” (nrs. 1223-1224). De jonge Zakarias was niet getrouwd, maar een leviet. Dit niet nader bepalen of onderscheiden tussen broer en schoonbroer treft men meerdere keren bij K. aan. Over deze verwantschap kan men later nazien de nrs. 1171, 1745 en 1223. Fascikel 22 1961