- Alleen de noorderrand van de vijver is er op weergegeven, doch voldoende om ons een idee van de hele vijver te geven. Men ziet er een ter plaats gebleven stuk randmuur en één van de vijf trappen, die met 8 treden naar het water leidde. - Op dezelfde schets ziet men ook de min of meer eironde vorm van de vijver zich aftekenen. Volgens K. was hier ook de oosthelling van de stadsvallei steil, d.i. de westelijke helling van Ofel, de tegenovergestelde helling daarentegen, d.i. de oostelijke helling van de hoogstad of Sionberg zacht en lang. - Ten noorden van de twee vijvers bleef het stadsdal waarschijnlijk open. Bij de noordoosthoek van het gebouwencomplex, vond men de resten terug van een weg die naar de stad leidde. We kunnen ons voorstellen dat Jezus op dit punt zijn intrede in het gesticht deed, op een punt dat het verst van de vijver verwijderd was. Deze beschrijving van de vijver, de omgeving en de schets helderen meerdere gezegden van K. over deze plaats op, ondermeer ook dit, dat daar allerlei muren waren en meerdere schuilhoeken, waar de leerlingen zich gedurende Jezus’ lijden gemakkelijk konden verborgen houden, temeer daar heel deze zuidoostelijke stadshoek grotendeels of nagenoeg geheel verlaten was. Vandaar dat de apostelen na de nederdaling van de H. Geest deze plaats in gebruik konden nemen, vrij prediken en ook overvloedig water te hunner beschikking hadden om aan massa’s mensen het doopsel toe te dienen. Alles was er daar als het ware op gereed gemaakt. Op de tekening ziet men ook nog het zuidelijk einde van de Davidstad of van de stad op de heuvel Ofel, die zijn eerste hoofdstad was, de beginkern van het latere Jeruzalem, dat zich geleidelijk uitbreidde, tot ook Bezeta en de tuinenwijk er bij ingelijfd waren. Bij die zuidpunt was het niveau van de heuvel van 720 m tot 655 m gedaald. Fascikel 22 1993