1070. Jezus nodigde nu de joodse stadsoversten uit om met Hem naar de Romeinse opzichter van de gevangenen te gaan; Hij verlangde de meest verlatene vrij te kopen. Dit alles werd openbaar ten aanhoren van veel volk gezegd en de Farizeeën achtten het niet raadzaam zijn voorstel en verzoek af te slaan. Toen Jezus zich nu met zijn leerlingen tot de Romeinse hoofdman begaf, volgde hen veel volk, dat Hem hogelijk prees. Deze hoofdman was veel menslievender dan de Farizeeën, die uit boosheid en hebzucht een hoge losprijs eisten, zodat Jezus voor menigeen het vierdubbele moest betalen. Daar Hij die sommen thans niet bij zich had, zo gaf Hij als pand een driehoekig geldstuk, waaraan een perkament hing; hierop schreef Hij enige woorden, waarbij Hij beloofde de schuld te zullen uitbetalen met de prijs van het kasteel te Magdalum, dat Lazarus op het punt stond te verkopen. De hele verkoopsom hadden Magdalena en Lazarus bestemd tot steun en hulpverlening aan armen, ongelukkige schuldenaars en zondaars. Dit landgoed was aanzienlijker en veel meer waard dan de eigendom te Betanië. Het stuk geld had zijden van ongeveer drie duim lang (zowat 7,6 cm) en in het midden een ingeprent opschrift, dat de waarde ervan vermeldde. Met één van zijn hoeken hing het stuk aan een soort metalen kettinkje, bestaande uit enkele aaneengeschakelde langwerpige plaatjes en hieraan was het beschreven stuk perkament, de oorkonde van overeenkomst, vastgehecht. Nadat dit geschied was, liet de hoofdman de arme gevangenen te voorschijn brengen. Jezus en de leerlingen hielpen moeder), aan de westelijke ingang van de straat van Gibraltar (de zuilen van Hercules), het tegenwoordige Tanger of Tandsja. Fascikel 22 2039