daarbij met de grootste liefde. Velen werden uit donkere holen gehaald en waren geheel in lompen, half naakt en met haren bedekt. Velen onder hen waren zeer zwak en ziek; zij vielen wenend vóór Jezus’ voeten, die hen troostte en vermaande. Hij liet ze kleden, baden, spijzigen en voorzag in hun woning en vrijheid, maar toch nog onder toezicht, in de buurt van gevangenis en ziekenhuis, tot de losprijs binnen weinige dagen betaald zou zijn. Zo ging het ook met de gevangen vrouwen. Allen werden gespijzigd. Jezus en de leerlingen bedienden ze en verhaalden nogmaals de parabel van de verloren zoon. Ondertussen waren de Farizeeën er knarsetandend vandoor getrokken. Zo was dit huis van ellende op eenmaal met vreugde vervuld, en de gehele gebeurtenis scheen mij een voorafbeelding en voorspel te zijn van de verlossing der oudvaders uit het voorgeborchte der hel, waarin Joannes na zijn dood de nabijheid van de Verlosser aankondigde (nrs. 2014-2015). Jezus en de leerlingen sliepen nogmaals in het huis (herberg) vóór Tirza. Deze gebeurtenissen zijn het, die Herodes aangebracht werden en die zijn aandacht meer op Jezus vestigden, zodat Hij zei: “Is Joannes soms niet uit het graf opgestaan?” (Mt. 14, 2) en daarna zelfs wenste Hem te zien (Mk. 6, 14; Lk. 9, 8; cfr. 23, 8). Wel had hij reeds vroeger door de algemeen verspreide geruchten en door Joannes van Jezus gehoord, maar er geen bijzonder belang aan gehecht. Nu echter zijn geweten hem bezwaarde, was hij op alles zeer aandachtig; hij woont in Hesebon en heeft al zijn soldaten samengetrokken, ook Romeinen, die hij bezoldigt. Die van Gischala, Tiberias, enz. zijn allen daar gelegerd. Ik vermoed dat hij binnenkort met Aretas, de vader van zijn eerste, verstoten vrouw, in oorlog zal komen. Fascikel 22 2040