In Kafarnaüm waren door de vakantiereizen in deze tijd niet minder dan 64 Farizeeën uit alle gewesten tezamen gekomen. Reeds onderweg hadden zij een onderzoek ingesteld betreffende de vermaardste en wonderbaarste genezingen; - zij hadden de weduwe van Naïm naar Kafarnaüm laten roepen met haar zoon en getuigen en - verder het genezen zoontje van de hoofdman Achias van Gischala. - Zij hadden Serobabel en zijn zoon, - de hoofdman Kornelius en zijn knecht, - Jaïrus en zijn dochter, - verscheidene blinden en lammen en alle genezenen uit het gewest in een zeer streng verhoor genomen, ondervraagd en hun geval nagevorst en getuigen gehoord, doch met al hun boze wil hadden zij niets dan bewijzen voor de echtheid van Jezus’ wonderen kunnen vinden en dit had hun woede op de spits gedreven. 1074. Hun uitvlucht was nogmaals dat Hij omgang had met de duivel. Ook beschuldigden zij er Hem weer van, dat Hij met slechte vrouwen rondreisde, het volk oproerig maakte, de synagogen van de aalmoezen beroofde en de sabbat ontheiligde. En hierbij snoefden zij luidop dat zij Hem heel die drijverij wel zouden weten af te leren. Door al die bedreigingen en door het toestromen van het volk geïntimideerd, en door de onthoofding van Joannes nog erger bevreesd geworden, poogden alle verwanten van Jezus Hem door hun bidden te overhalen, om zich niet naar Kafarnaüm te begeven, maar zich ergens elders een verblijf te kiezen; en zij stelden Hem tot dit doel vele steden voor: Naïm, Hebron, of een stad aan gene zijde van de Jordaan. Maar Jezus verklaarde hun dat het nutteloos was zich zorgen te maken of te verontrusten, of Hem de wet voor te schrijven; Hij Fascikel 22 2046