Jezus wandelt andermaal op het Meer (Mt. 14, 24-33; Mk. 6, 47-52; Joa. 6, 15-21). 1088. Ik zag het schip van Petrus, waarop de apostelen en enige leerlingen waren, door tegenwind in de nacht opgehouden; zij roeiden uit alle kracht, maar kwamen niet vooruit en werden zelfs uit de richting van de overvaart geslagen en zuidwaarts gedreven. Ik heb ook gezien dat om de 2 uren aan deze en aan gene zijde van het Meer kleine boten afvaren die voorzien zijn van fakkels; ze brengen sommige zeldzame telaatkomers naar de grote schepen die zij gemist hebben, en vervullen in de duisternis voor deze ook de rol van lichtbaken. Omdat zij gelijk de soldaten op bepaalde tijden, te weten, om de 2 uren, elkander afwisselen, worden zij ook nachtwakers genoemd. Ik zag de vierde beurt van deze, mekaar aflossende boten onderweg en het schip van Petrus, dat uit zijn koers gedreven was, iets zuidelijker. Maar zie! daar wandelde Jezus op het Meer van het noordoosten naar het zuidwesten. Hij schitterde en was omgeven door een glans, zodat men zijn gestalte onder zijn voeten omgekeerd in het water zag. Van de kant van Betsaïda-Julias in de richting van Tiberias wandelend, waar het schip van Petrus bijna rechtover was, ging Hij tussen de beide nachtwachtboten door, die van Kafarnaüm en van de tegenzijde een eind ver in het Meer gekomen waren. De bemanning van deze boten zag Hem wandelen; de matrozen verhieven een luid angstgeschreeuw en bliezen op de hoorn; ze hielden Hem voor een spook. De apostelen op het schip van Petrus, die hun roeien berekenden en hun koers richtten naar het licht van die wachtschepen, om het rechte spoor terug te krijgen, keken op en zagen Hem naderen; het was als zweefde Hij sneller dan men gaat, en waar Hij naderde, Fascikel 22 2074