voort. Wel een paar duizend mensen waren er tegenwoordig, die afwisselend vooruitkwamen om beter te kunnen horen en zich dan weer achteruittrokken om de plaats voor anderen in te ruimen. Jezus gaat ook menigmaal van de ene plaats naar de andere en wordt niet moede zijn lering met grote liefde en geduld menigmaal te herhalen. Ook gewaardigt Hij zich telkens opnieuw dezelfde opwerpingen te weerleggen. Op een afgezonderde plaats bevonden zich ook vele gesluierde vrouwen, en ook vrouwen die vriendinnen van Jezus waren. De Farizeeën kwamen en gingen, stelden vragen en poogden op geniepige wijze hun twijfels onder het volk te verspreiden. Jezus herhaalde in het kort wat Hij gisteren uiteengezet had, en dan, hetzelfde onderwerp verder behandelend, vervolgde Hij: “Ik ben het levengevend brood. Wie tot Mij komt, die zal geen honger meer hebben en wie aan Mij gelooft, zal geen dorst meer lijden. Hij dien mijn Vader Mij geeft, komt tot Mij, en Ik zal hem niet verstoten. Ik ben uit de hemel gekomen, niet om mijn wil, naar om de wil van mijn Vader te doen. De wil nu van mijn Vader is, dat Ik niemand verlieze van hen, die Hij Mij gegeven heeft, maar dat Ik hen opwekke op de jongste dag. Dit is de wil van mijn Vader: wie de Zoon ziet en in Hem gelooft, die zal het eeuwig leven hebben, en Ik zal hem opwekken op de jongste dag.” Heden verstonden vele mensen Hem niet en zij fluisterden en morden onder elkander. De Farizeeën traden dikwijls vooruit en stelden Jezus vragen en trokken zich dan glimlachend en schouderophalend terug. Ondertussen wierpen zij naar de zwakken blikken van louter verachting. Fascikel 23 2088