Abraham uw vader en Mozes uw leraar noemen, aangezien gij Abrahams en Mozes’ geboden niet onderhoudt, noch hun voorbeeldige levenswandel navolgt?” (Joa. 7, 19; 8, 39-40). Hierop bracht Hij hun geheel hun wangedrag en boos schijnheilig leven openlijk onder de ogen, zodat zij beschaamd en verbitterd waren. Dan vervolgde hij zijn uiteenzetting (zoals zij verlangden) over het levengevend brood en zei: “Het brood dat Ik geven zal, is mijn vlees, dat Ik voor het leven van de wereld ten beste geven en overleveren wil.” Dit verwekte een nieuw en hevig gemor en gemompel: “Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?” Maar Jezus leerde verder en veel uitvoeriger dan het in het Evangelie staat: “Wie mijn bloed niet zal drinken en mijn vlees niet zal eten, zal geen leven in zich hebben. Maar wie dit wel zal doen, zal het eeuwig leven hebben en Ik zal hem op de jongste dag opwekken; want mijn vlees is waarachtige spijs en mijn bloed een waarachtige drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, die blijft in Mij en Ik in hem. Zoals de levende Vader Mij gezonden heeft, en zoals Ik door de Vader leef, zó zal hij die Mij eet, door Mij leven. HIER is het brood dat uit de hemel nedergedaald is, geen brood gelijk het manna, dat uw vaderen aten en niettemin stierven. Wie DIT brood eet, zal in eeuwigheid leven.” Hij verklaarde dit alles nader met aanhalingen uit de profeten, en vooral uit Malakias, en Hij wees op de vervulling daarvan in Joannes de Doper, over wie Hij langdurig sprak (cfr. Mal. 3, 1). Fascikel 23 2096