Maar Jezus herhaalde en beklemtoonde: “Zalig zijn de armen in de geest. Men moet zich namelijk arm en behoeftig voelen en ootmoedig zijn vóór God, van Wie alle wijsheid komt en zonder Wie alle wijsheid een gruwel is!” Zij kwamen terug op het onderwerp van gisteren en verzochten Hem zich nader te verklaren over het brood des levens en over het eten van zijn vlees en het drinken van zijn bloed. En terwijl Jezus daarmee doorging en het hun voortdurend en ondubbelzinnig en beslist bevestigde, morden velen, zelfs onder zijn leerlingen en zij zeiden: “Dit is een hard woord, wie kan dat aanhoren.” (een onmogelijk aan te nemen bewering). Jezus echter antwoordde: dat zij er geen aanstoot aan moesten nemen; dat er nog heel andere dingen zouden komen; en Hij voorzegde duidelijk dat men Hem zou vervolgen en dat in het uur van gevaar zelfs de getrouwsten Hem zouden verlaten en vluchten; dat Hij dan zijn vijand in de armen zou lopen en dat men Hem doden zou, maar dat Hij toch de vluchtenden niet zou verlaten, dat zijn Geest bij hen zou blijven. Dit ‘zijn vijand in de armen lopen’ was niet letterlijk zo gezegd, het was eerder ‘zijn vijand omarmen of erdoor omarmd worden’, ik weet dit niet meer zo juist; Hij bedoelde, geloof ik, de kus en het verraad van Judas. Toen zij zich hieraan nog meer ergerden, zei Hij hun ook: “Maar wat zal het zijn, wanneer gij de Mensenzoon daarheen zult zien opvaren, waar Hij te voren was? De Geest is het die levend maakt; het vlees baat tot niets. De woorden die Ik tot u gesproken heb, zijn geest en leven. Waar onder u bevinden zich enigen die niet geloven; daarom zei Ik u: Niemand kan tot Fascikel 23 2098