voorhof. Het was ongeveer 3 uur in de namiddag, toen Jezus in het voorhof en in de tuinen van het huis ging en welhaast bevond Hij zich te midden van zieken, die men op zijn weg bracht. Hij leerde en heelde verscheidene uren tussen terrasmuren, die tuinen ondersteunden (dit is tussen muren van terrassen, waarop tuinen aangelegd waren). 1111. De heidense vrouw wachtte reeds lang op een afstand, doch Jezus ging niet in haar nabijheid en (als heidin) waagde zij het niet tot Hem te naderen, maar zij riep enige malen, gelijk zij het vroeger reeds gedaan had: “Heer, Zoon van David, ontferm U over mij! mijn dochter wordt door een onreine geest geplaagd!” En de leerlingen zeiden dit tegen Jezus, opdat Hij haar zou verhoren en helpen (Mt. 15, 25). Maar Jezus antwoordde hun: “Ik ben slechts gezonden tot de verloren schapen van Israël!” Maar de vrouw kwam nu nader, ja, tot zelfs in de zuilengangen, wierp zich voor Jezus neder en zei: “Heer! help mij!” Jezus antwoordde haar: “Laat eerst de kinderen verzadigd worden; het is toch niet billijk het brood van de kinderen te nemen en het de honden toe te werpen”, maar de vrouw liet niet af en smeekte verder: “Toch wel, Heer, want ook de hondjes eten onder de tafel de kruimels van het brood der kinderen.” Hierop besliste de Heer: “Vrouw, uw geloof is groot, om wille van dit woord, is uw verzoek ingewilligd.” Na haar gevraagd te hebben of ook zijzelf niet graag weer gezond zou zijn – ze ging immers scheef en geheel naar een zijde gekromd, maar zij achtte zich deze gunst onwaardig en had alleen voor haar dochter willen bidden – legde Jezus zijn éne hand op haar hoofd en zijn andere in haar zijde Fascikel 23 2131