Wanneer de moeder naar huis kwam, trad de dochter haar tegemoet en zei op welk uur zij genezen was, en dit stemde overeen met het ogenblik, waarop Jezus zijn geneeskrachtig woord gesproken had. En hoe blijde en verwonderd stond zij, toen zij haar voortijds kromme moeder nu als een grote rechtstaltige vrouw weerzag en zich door haar gewezen doofstomme, lamme bloedverwant duidelijk en vreugdig hoorde begroeten. Zij was vol gevoelens van dank en eerbied voor Jezus en hielp bij alles mee om Hem waardig te onthalen. Alle geschenken, waarmee men Jezus deze avond vereerd had, waren juwelen van de dochter, die zij van jongsaf van haar ouders en in ‘t bijzonder van haar vader ten geschenke gekregen had. Haar vader immers dreef handel in verre, vreemde landen en zij was toch zijn enig geliefd kind. Deze voorwerpen waren allemaal ouderwetse, heidense kostbaarheden, prachtige juwelen, gelijk niet zelden rijke kinderen die krijgen. Er waren stukken onder, welke haar ouders reeds van de grootouders geërfd hadden, vele wonderbare afgodsbeeldjes, gevormd uit parelen en edelgesteenten in goud ingezet, zeldzame stenen van onschatbare waarde, kleine vazen, gouden dierenbeeldjes en posturen of figuren, die wel een vinger lang waren en waarvan de ogen en de mond uit edelstenen bestonden, ook welriekende gesteenten en amber en goudstengeltjes, als boompjes gegroeid, waaraan kleurrijke steentjes in de gedaante van vruchten opgehangen waren; kortom, vele, zeer vele kostbaarheden. Het was een gehele schat, een fortuin, want er waren daar enige stukken bij, die thans wel duizend daalders waard zouden zijn. Jezus zei hun dat dit alles aan de armen en behoeftigen gegeven zou worden en dat zijn hemelse Vader haar daarvoor zou belonen. Fascikel 23 2146