1142. In de namiddag ging Jezus met al zijn leerlingen en apostelen, wel 60 in getal, naar het huis van de oom van Enuë en Hij werd er zeer feestelijk op heidense wijze met vóór zijn voeten uitgespreide tapijten, met takken en kransen ontvangen. De oom kwam Jezus tegemoet tussen de hem begeleidende Enuë en haar dochter. Deze vrouwen wierpen zich voor Jezus neer. Een zeer mooi, zorgvuldig toebereid voorgerecht werd de Heer en al de zijnen in een zaal voorgezet. Jezus was, ten dele ook op het verzoek van deze bejaarde man, naar hier gekomen; hij wilde zich met verscheidene andere heidenen laten dopen, maar had bezwaar tegen de besnijdenis en sprak daarover met Jezus alleen. Jezus sprak hierover nooit openlijk; nooit legde Hij de besnijdenis in zulke gevallen op, maar Hij zei ook niet dat zij die nalaten moesten. Indien echter vrome, oude heidenen zich lieten dopen en Hem hieromtrent in vertrouwen hun verlegenheid meedeelden, dan stelde Hij hen tot hun troost gerust: indien zij geen Jood wilden worden, mochten zij blijven, zoals zij waren, indien zij slechts geloofden, beoefenden en in praktijk brachten wat zij van Hem gehoord hadden. Zulke mensen hielden zich dan van de joden- en heidendienst afzijdig, baden en gaven aalmoezen en werden christenen zonder door het Jodendom gegaan te zijn. (Na de nederdaling van de H. Geest werden zij door het ontvangen van het eigenlijke doopsel bij de H. Kerk ingelijfd, zonder besneden te zijn). Zelfs tegen de apostelen liet Jezus zich hierover niet uit, om hen niet te ergeren. En vandaar dat ik me niet herinner dat de Farizeeën, ofschoon zij op alles loerden, Jezus nopens deze kwestie ooit hebben beschuldigd, zelfs niet bij zijn lijden. Fascikel 23 2182