met de vingeren, die Hij met speeksel nat had gemaakt, diens tong aan, schouwde zuchtend ten hemel en sprak tot de man: “Ga open!” Aanstonds kon de man goed spreken en horen; Hij dankte Jezus en juichte met de zijnen. Maar Jezus gebood hem en de zijnen, zoals gewoonlijk na zulke genezingen, niet op zijn genezing te pochen en te snoeven, waardoor menigeen dikwijls tot het zondig gebruik van de nieuw ontbonden lichaamsdelen gebracht werd en herviel. Maar de toeloop van het volk tot Jezus vermeerderde gedurig en bovendien was nog een karavaan aangekomen; en ik zag Jezus daarom met zijn leerlingen 2 of 3 uren verder naar de tolplaats van Matteüs gaan. Daar ook hier het volk met hopen bijeenliep, liet Hij er een paar leerlingen bij en zelf vaarde Hij met de andere over naar Betsaïda-Julias, waar zij in het gewest aan land traden en tot in de nacht in de eenzaamheid aan de voet van de berg der zaligheden bleven (hetzij te Mesadijeh, hetzij te el-Aradj of Klein- Chorazin. De berg der zaligheden strekt zijn voet tot tegen Betsaïda-Julias uit). Jezus sprak van zijn aanstaande reis naar Jeruzalem en zijn nabije verheffing. In de nacht vaarden zij over de Jordaan en kwamen op de westzijde, (gingen naar Betsaïda) en spraken in Andreas’ huis met boden van Lazarus608. 608 Het verhaal van de laatste genezing van de doofstomme volgt in het Evangelie van Markus op de episode van de Syrofenicische vrouw. Matteüs gaat zelfs onmiddellijk over tot de tweede broodvermenigvuldiging (15, 32-39). Men ziet uit K.’s verhalen hoeveel gebeurtenissen daar nog tussen liggen en bijgevolg hoe fragmentarisch de evangelieverhalen zijn: een aantal voorname gebeurtenissen; de rest is samengevat. Fascikel 23 2202