Petrus in zijn ijver uit: “Goddank! Meester, zulke gedachten heb ik niet gehad, toen ik mij bij U aansloot!” Maar Jezus gaf Petrus een standje, hem zeggende dat het hem niet toekwam dit uit te spreken en dat Hij beter gedaan zou hebben met Hemzelf dit te laten zeggen. Genezing van een blindgeborene (Mk. 8, 22-26). Zij kwamen in de namiddag te Betsaïda en gingen in het huis van Andreas (aan de noordkant van de stad) om zich een weinig te verkwikken en zich van brood en spijzen te voorzien. Zij werden niet gestoord door toeloop, doordat het volk niet wist waar Jezus gebleven was en daarop uiteengegaan was. Hier in Betsaïda was een blindgeboren grijsaard. Tot nog toe had Jezus hem nooit genezen. Nu bracht men hem weer hier aan en daar zij op het punt stonden naar het schip terug te keren, smeekte men Jezus met aandrang hem eerst te genezen. De Heer nam hem bij de hand met zich mee buiten de stad en hier onder zijn apostelen en leerlingen raakte Hij de ogen van de blinde met zijn tong en met speeksel aan, legde hem zijn handen op en vroeg hem of hij iets zag. De man deed de ogen open keek strak voor zich uit en zei: “Ik zie de mensen wandelen zo groot als bomen.” Hierna legde Jezus hem nogmaals de handen op de ogen en deed hem weer kijken. Nu zag de man goed en Jezus zei hem dat hij zich huiswaarts moest spoeden, God bedanken en niet in de stad rondlopen om zich op zijn genezing ijdel te beroemen. Fascikel 23 2214