aangezicht gevestigd en dan zei Hij: “Maar Gij dan, voor wie houdt GIJ Mij?” Niet één voelde lust om te antwoorden, behalve Petrus, die ogenblikkelijk in kracht en vuur schoot. Hij trad met één voet geestdriftig in de kring, en, met de hand plechtig getuigend, zei Hij, met grote kracht en luidop, als was hij de stem en tong en tolk van allen: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God!” Jezus antwoordde hem met grote ernst; zijn stem klonk krachtig en bezield; zijn voorkomen was bovennatuurlijk, majestueus en profetisch; het goddelijke straalde uit Hem; Hij scheen te schitteren en van de aarde opgeheven en Hij sprak deze woorden: “Zalig zijt gij, Simon, zoon van Jonas, want vlees noch bloed hebben u dit geopenbaard, maar mijn Vader, die in de hemel is. En Ik zeg u: gij zijt een rots en op die rots zal Ik mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen, en Ik zal u de sleutels van het Hemelrijk geven. Wat gij bindt op aarde, dat zal in de hemel gebonden zijn, en wat gij op aarde ontbindt, dat zal ook in de hemel ontbonden zijn!” Ik zag dat Petrus de woorden van Jezus, die een profetie waren, door dezelfde geest volkomen begreep, door Wie hij zijn geloof in Jezus’ Godheid had beleden. Hij was er geheel van doordrongen. Maar de overige apostelen schrikten verrast, en zagen elkander en Petrus en Jezus met vrees aan, toen Petrus met zulk een geestdrift en bezieling zei: “Gij zijt de Christus, de Zoon van God!” Ja, zelfs Joannes gaf zijn schrik zo onomwonden te kennen, dat Jezus achteraf, terwijl Hij met hem alleen wandelde, hem over zijn verwondering ernstig berispte. Fascikel 23 2223