1165. De woorden van Jezus tot Petrus werden gezegd met zonsopgang; ze waren des te plechtiger en ernstiger, daar Jezus zich met de leerlingen daartoe in het gebergte afgezonderd had en hun bevolen had te bidden. De overige apostelen verstonden die woorden niet in hun volle betekenis. Maar Petrus verstond ze, en ik bemerkte dat de anderen nog altijd een uitleg in aardse zin zochten. Zij meenden dat Jezus in zijn Rijk aan Petrus het hogepriesterambt zou verlenen, en ik hoorde dat Jakobus naderhand tot Joannes op de weg daarover sprak en de hoop uitdrukte, dat zij toch waarschijnlijk wel de eerste plaatsen na Petrus zouden bekomen. Nu verklaarde Jezus aan de apostelen nog zeer duidelijk dat Hij de beloofde Messias was. Hij paste alle messias-profetieën op zichzelf toe en zei dat zij nu naar het paasfeest te Jeruzalem zouden gaan en zij begaven zich nu gezamenlijk op de terugweg zuidwestwaarts naar de Jordaanbrug. Petrus was nog geheel onder de indruk van Jezus’ woorden betreffende de sleutelmacht. Hij naderde tot de Meester op de weg om onderrichting en opheldering te vragen over bepaalde gevallen, die hem niet duidelijk waren, want hij was zo gelovig en ijverig dat hij in de waan verkeerde dat zijn arbeid nu aanstonds begon, aangezien hem de voorwaarde, de noodzakelijkheid van Jezus’ lijden en van de zending van de H. Geest nog niet bekend waren. Hij ondervroeg de Heer dus nopens verscheidene gevallen; of hij zelfs in dit of dat geval zonden kon vergeven. Ik herinner mij dat hij van tollenaars en openbare echtbrekers sprak, en dat Jezus hem gerust stelde en zei dat hij dit alles later veel duidelijker zou vernemen, dat het geheel anders was dan hij verwachtte, dat een andere Wet op komst was, en meer dergelijks. Fascikel 23 2225