Maar in zijn leer over het offer had Jezus het streng tegen hen gemunt. Hij herhaalde dat de Zoon des Mensen zelf een offer was en dat ZIJ het offer schonden en ontheiligden door hun gierigheid en door hun belasteren van de evenmens. Zijn redenering was onweerlegbaar: “God verlangt geen brandoffers, maar boetvaardige harten. Uw offers zullen een einde nemen. Wat de sabbat betreft, de rustdag zal blijven bestaan, doch dit voor het welzijn van de mensen, als een hulp en genademiddel tot hun zaligheid, maar de mensen bestaan niet om de sabbat.” (cfr. Mt. 12, 1-8; Mk. 2, 23-28). Parabel van de rijke vrek en de arme Lazarus. – Een echte geschiedenis (Lukas 16, 14-31). 1182. Zij ondervroegen Hem ook aangaande zijn parabel van de arme Lazarus, die Hij onlangs verteld had; en, om Hem en zijn leer belachelijk te maken, vroegen zij Hem van waar Hij die geschiedenis zo nauwkeurig tot in de minste bijzonderheden kende, hoe Hij wist wat Lazarus en Abraham en de rijkaard gezegd hadden, of Hij dan met hen in Abrahams schoot en zelfs in de hel geweest was? En hoe Hij zich niet schaamde het volk zulke verzinsels op de mouw te spelden? Jezus herhaalde en verklaarde nogmaals deze parabel en verweet hun streng hun gierigheid, hun hardvochtigheid jegens de armen, hun formalisme en zelfgenoegzaam rigoristisch onderhouden van ijdele gebruiken en vormen, terwijl zij liefdeloos en Fascikel 23 2254