met hun gejammer. Overal in alle hoeken en kanten was niets dan verontwaardiging, geschrei, verwensing, toorn, angstgeroep en kreten van woede te vernemen. De Farizeeën en hogepriesters waren zeer ontsteld; de tempel was door en door verontreinigd; de priesters durfden er niet meer binnenkomen uit vrees zich aan de doden te verontreinigen; het feest was bijgevolg onderbroken. 1191. Ik zag de vermoorden uit Jeruzalem, in doeken gehuld, op lijkbaren, door hun naastbestaanden onder weegeklaag weggedragen worden. Maar de andere lijken werden weggebracht door slaven van het gemeenste ras. Al wat in de tempel aan vee en eetwaren aanwezig was, alle voorwerpen en gereedschappen, alles moest blijven liggen, omdat het verontreinigd was. Al wat nog gaan kon, ging heen, behalve de aangestelde wachters en dagloners. Ik heb nog veel meer gezien, maar ik herinner het me niet meer duidelijk. De slachtoffers waren nu talrijker dan bij de recente instorting van de waterleiding; het waren, buiten de enige onschuldige Jeruzalemnaren, meest de aanhangers van Judas de Gauloniet, die zich verzet hadden tegen de keizerlijke cijns en tegen het aanwenden van het offergeld voor de waterleiding; hun verzet had als reden dat zij dit hogelijk beledigend achtten voor de Joden en in strijd met het recht van de tempel (en van God). Het waren dezelfde die onlangs, bij de wetsafkondiging van Pilatus, zo driest en lawaaierig geprotesteerd en bij die gelegenheid ook enige Romeinen in het gevecht gedood hadden. Pilatus nam aldus weerwraak op hen op een ogenblik dat zij weerloos waren, en tevens op Herodes, die door zijn verradersstreek de waterleiding gekelderd had. Vele gesneuvelden waren van Tiberias, Gaulon (de vaderstad van de Gauloniet), Cesarea-Filippi en nog andere uit Opper-Galilea, maar voornamelijk uit Tirza. Fascikel 24 2274