van dat panorama te beschrijven, zoals ik het zag in dat avonduur.” (Au pays du Messie, 323). Inderdaad, in het noorden reikt de blik over de bergen van Galilea en over het Meer heen tot de besneeuwde toppen van de grote Hermon tegen de horizon. - In het noordwesten ontwaart men boven Nazareth op de Nebi Saïn het klooster van de Salezianen en de hoogstgelegen huizen van Nazareth en ver daarachter verschijnt hier en daar tussen de bergtoppen de Middellandse Zee. - In het westen vertoont zich de lange Karmelketen met op haar uiteinde het Karmelietenklooster. - In het zuiden ontrolt zich de onmetelijke Esdrelonvlakte, de gebergten Kleine Hermon en Gilboa en daarachter de bergen van Samaria. Nader bij de Tabor, in de diepte herkent men de dorpen Affoeleh, Naïm en Endor en een menigte nieuwe Israëlische agglomeraties. - In het oosten sluiten de bergen van Gilead en meer noordelijk die van Gaulon achter de Jordaankloof de gezichteinder af. “Men ziet als de wereld aan zijn voeten en op alle bezoekers laat de berg een onbeschrijfelijke indruk na. Zo’n heerlijkheid overschouwend”, zegt Mislin, III, 266, “voelt men zich door heilige geestdrift overweldigd. Men meent getuige te zijn van de gedaanteverandering, de lichtwolk waar te nemen, de stem van de Vader te horen. De al te korte uren, die ik op de Tabor heb doorgebracht, zal ik blijven rekenen tot de gelukkigste van mijn leven, evenals die welke ik beleefde bij de ceders van de Libanon, op de Karmel en de Olijfberg.” (Mislin heeft hier alleen gebergten voor ogen). “Ik kon me slechts met moeite uit mijn ontroering losrukken en zoals alle andere Taborpelgrims, hield ik niet op het woord van Petrus te herhalen: ”Heer, hier is het goed!”” “Wie van onze groep,” zegt ook Mgr Janssens, “heeft niet uit de grond van zijn hart het woord van de Prins der apostelen herhaald: Het is goed hier te zijn, o Heer!” Fascikel 24 2282