1194. Jezus was met zijn aangezicht naar hen geknield, terwijl Hij vóór zich op een rots leunde, die boven de grond uitstak. Het gebed wisselde Hij af met wonderbare, diepzinnige en zoete onderrichtingen over de schepping en verlossing. Ik heb die gehoord, maar ben te ziek en te beklemd op de borst om  veel er van te kunnen herhalen.    Jezus sprak buitengewoon liefdevol en geestdriftig, zodat de leerlingen bedwelmd en dronken waren van de zoetheid zijner woorden. In het begin van zijn lering had Hij gezegd dat Hij hun wilde tonen Wie Hij was, zodat zij Hem verheerlijkt gingen zien, opdat hun geloof niet zal wankelen, wanneer zij Hem later versmaad, mishandeld, geheel misvormd, zonder enige schoonheid in zijn lijden en dood zullen beschouwen. De zon was gezonken en het werd donker, maar zij bemerkten het niet, zo ongewoon en wonderbaar was zijn voorkomen, zo verrukkelijk zijn woorden. Jezus begon te schitteren en licht uit te stralen, hoe langer hoe klaarder. Ik zag verschijningen van hemelse geesten rond Hem. Ook Petrus zag die, want Hij onderbrak Jezus in zijn woorden en zei: “Meester, wat betekent dit?” Jezus antwoordde: “Zij dienen Mij!” Hierop riep Petrus met geestdrift en vooruitgestoken handen: “Meester, wij zijn hier toch ook; ook wij willen U dienen en wensen niets vuriger!” Jezus’ antwoord hierop weet ik niet meer, maar Hij ging door in zijn onderricht, en ondertussen daalden met de verschijning van die engelen rond Jezus stromen van Fascikel 24 2285