Wie is de grootste in het hemelrijk (Mt. 18, 1-5; Mk. 9; 32-36; Lk. 9, 46-48). 1203. Daarna ondervroeg Jezus de leerlingen nopens datgene, waarover zij gisteren op de weg naar Dotaïm (= Dotaïn) geredetwist hadden. Zij zwegen, want het was daarover, wie onder hen de grootste of eerste in het Hemelrijk zou wezen. Maar Hij zag hun gedachten, ging neerzitten en zei hun: “Wie de eerste wil zijn, die moet de laatste van allen zijn en aller dienaar.” Hij onderrichtte hen over deze grondwaarheid, en zegde hun meteen ook de reden waarom Hij gisteren de jongeling niet aangenomen had. ‘s Namiddags ging Hij met de 12 en alle leerlingen naar Kafarnaüm, waar heden voor de van Jeruzalem teruggekeerde pelgrims een soort volksfeest was. De straten en huizen waren bont bebloemd en groen bekransd. De kinderen, de grijsaards, de vrouwen en scholen kwamen de terugkerenden tegemoet, die in groepen, gelijk een processie, door de straten togen en de huizen van hun vrienden en van de aanzienlijke burgers bezochten. De Farizeeën en vele anderen trokken heel vriendschappelijk en vertrouwelijk met Jezus en de leerlingen rond, maar vormden dan soms weer, zich van hen afscheidend, een aparte groep. buiten: een hele school chromis begint haar speurtocht door het Meer Gennezaret. De kleintjes zijn vlug genoeg om hun vele vijanden te ontvluchten, tot ze vroeg of laat in het net van een visser terechtkomen. Als het werkelijk deze vis is die Petrus ophaalde, is het verstaanbaar dat hij een geldstuk in zijn bek kon houden en toch naar het lokaas kon happen, zonder zijn schat te verliezen. De stater zat nl. in de grote mondholte als in een zak verborgen. Vandaar dat één van de 8 ‘chromis’-soorten de naam gekregen heeft van ‘Chromis-Simonis’, d.i. ‘van Petrus’. (Ontleend aan een H. Landnummer. Niet genoteerd welk.) Fascikel 24 2309