Jezus onderrichtte deze mensen in de schaftpozen. Hij leidde dan het gesprek in met vragen als hoeveel zij gezaaid hadden en hoeveel geoogst? Aan wie de oogst toebehoorde? van welke aard de grond was en hoe zij hem bearbeidden? En aan die vragen knoopte Hij parabelen vast van het zaaien (Mt. 13), van het onkruid, van het tarwegraantje (Joa. 12, 24), van het verwijderen, verwerpen en verbranden van het onkruid. Hij zei ook tot de leerlingen dat zij op dezelfde manier, wat zij van Hem hoorden, aan het volk moesten voortleren. Hij nam de hier voorgehouden leer tot uitgangspunt van diepzinniger leer speciaal voor zijn apostelen, terwijl Hij de oogst voorstelde als het beeld van een geestelijke heilsorde, waarin zij de zaaiers en de maaiers waren; zij moesten thans het zaaigraan verzamelen en als een schat bewaren, om daarmee in de toekomst rijke oogsten te kunnen opdoen, want niet lang meer zou Hij onder hen zijn. Dit maakte de leerlingen onrustig en zij vroegen Hem of Hij ten minste nog tot Pinksteren bij hen kon blijven. “Wat zou er van u geworden,” riep Jezus hierop uit, “indien Ik niet langer bij u bleef!” Ook bij de herders knoopte Hij het gesprek op verschillende wijze aan, met vragen zoals deze: “Is dit uw eigen kudde? Behoren die schapen tot verscheidene kudden? Hoe hoedt gij die? Waarom lopen uw schapen verstrooid?” Hieruit nam Hij dan aanleiding tot parabels als die van het verloren schaap, van de goede Herder, enz. Zij overnachtten in een herderstent en onderbraken de nachtrust voor het gebed en Jezus’ onderricht. Fascikel 24 2325