de onthouding, gebed, eerbaarheid en zelfbeheersing van de ouders, die de heilige mannen en profeten aan de wereld geschonken hebben. Hij verklaarde dit alles met parabelen aan de landbouw ontleend, met de gelijkenissen van het zaaien, van het verwijderen van onkruid en stenen uit de akker, van het vredig rusten van de akkers, van Gods zegen over een akker, die rechtvaardig verworven werd. 1211. Ook leerde Hij hoofdzakelijk in uitvoerige uiteenzettingen over de wijnteelt, het wegsnijden van overtollige ranken, beeld van het uitroeien der onbeheerste hartstochten in onszelf, waaruit louter hout en bladeren, geen druiven voortkwamen, d.i. boze, onnuttige kinderen, die, in plaats dat zij zegen brachten, als onkruid de tarwe verstikten. Hij sprak ook over ranken van een betere kwaliteit, over deugdzame families, verbeterde wijnbergen, veredelde, bekeerde geslachten. Hij weidde uit over hun stamvader Abraham en diens heiligheid, over het verbond van de besnijdenis, en hoe al zijn nakomelingen door hun losbandigheid en veelvuldige vermenging met de heidenen nu weer verwilderd en ontaard waren. Voorts sprak Hij over de heer van de wijnberg, die nu zijn Zoon zond, maar hoe het Dezen zou vergaan. (Mt. 21, 33-46). Allen waren tot in de ziel bewogen en velen weenden. Hoewel de meesten Hem niet (in alles) verstonden, voelden velen zich toch innerlijk tot het goede opgewekt. Fascikel 24 2329