ootmoedig hun begeerte voorleggen om met zijn onderhorigen huwelijken aan te gaan; zij verklaarden zich zelfs bereid de besnijdenis aan te nemen, maar Jakob verwierp onvoorwaardelijk hun verzoek. 1233. Later kwam nu deze verdreven bijzoon van Juda zich met zijn familie onder hen vestigen (d.i. onder de heidenen, die reeds vroeger verlangd hadden zich met het geslacht van Jakob te vermengen) en hij werd uiterst welwillend ontvangen om reden van het genoemde verlangen, dat hen nog steeds bezielde, om zich met de stam van Jakob te vermengen, en zijn kinderen gingen met deze heidenen huwelijken aan. Hoe wonderbaar komt hier Gods Voorzienigheid en barmhartigheid aan het licht, doordat die begeerte van deze ruwe heidenen naar verbinding met de heilige stam, waarop de Belofte rustte, niet helemaal verworpen werd, en doordat, dank zij later lotgevallen, een verbannen bijzoon uit die stam hen nog veredelen kwam. Niettegenstaande hun ontaarding door de gemengde huwelijken, had zich nochtans één familie onder hen rein en rasecht bewaard en werd naderhand door Elias, die hier in het gewest veel verkeerd heeft (cfr. fasc. 9, nr. 210, voetnoot 8), in de Wet onderwezen. Salomo had zich veel moeite gegeven om hen weer met de Joden te verenigen, zonder daar evenwel in te slagen. In oorlogen kwamen er vele om, vooral onder hen die zich met de heidenen vermengd hadden. Nu zijn er nog een honderdtal deugdzame mannen van zuivere afkomst onder hen. Elias heeft hen het eerst weer met de kudde verenigd; zij behoorden tot Israëls verloren schapen. Hier riep de vertelster uit: “Ach! waarom moet ik al die onnodigheden zien?! Welk nut is daar voor mij in gelegen? Ach! Fascikel 24 2385