Jezus’ gebed vroeg in de morgen. – Lering in de synagoge. 1252. 3 mei = 16 Ijjar; Sabbat. – Ook heden vertelde de zienster Cyprus pas bereikt te hebben na het afleggen van een lange reis, waarop zij belangrijke liefdewerken te verrichten had; zij heeft gisteren de ene zijde en heden de andere van Italië bereisd en is daarna, via Judea, op Cyprus gekomen; tweemaal heeft zij de zee overgestoken. Van haar werken op deze reizen herinnert zij zich nog slechts dat zij veel onderhandelingen had met geestelijken, die lange klederen, gordels en een speciale hoofdbedekking droegen. Zij wandelden biddend rond in het veld en zagen rond als zochten zij een geschikte grond, gelijk iemand die zich in een plaats zou willen vestigen en er bouwen; zij moest hen tot vele invloedrijke personen zenden, regelingen helpen treffen en hun de toegang tot enige harten verschaffen; zij gelooft dat het wel Jezuïeten geweest kunnen zijn. Verder vertelde zij: Jezus stond, volgens zijn gewoonte, vóór de dageraad op en bad zeer lang alleen; zo deden ook de leerlingen. Waar de gelegenheid daartoe is, gaat Jezus gewoonlijk op de buiten in een eenzame bosschage en leunt gedurende zijn gebed tegen een rots of tegen een met gras begroeide hoogte; Hij houdt dan meestal de handen omhoog geheven en spreekt zeer vurig, innig en dringend tot God. Ik heb dikwijls aan Hem gezien hoe voordelig, rechtmatig en navolgenswaard het vroege gebed is681. 681 Het vroege gebed. – Op de beschrijving van het manna laat het Boek der Wijsheid deze woorden volgen: “Leren moet men hieruit dat men vóór het verschijnen van de zon U dank moet zeggen en vóór het dagaanbreken U moet aanbidden.” (6, 28). Fascikel 24 2430