Sluiting van de sabbat in de synagoge. – De stem van Jezus. 1256. Van hier gingen zij allen met Jezus naar de synagoge om de sabbat te sluiten. Hij leerde nogmaals over het offer uit het derde boek van Mozes (Lev. 1-7) en uit Ezekiël. Hij sprak zeer zalvend en indrukwekkend en toonde aan dat de betekenis van al Mozes’ wetten in de tegenwoordige tijd haar vervulling vond. (Wat er door voorafgebeeld en voorspeld was werd nu werkelijkheid). Hij sprak van de offerande van een rein hart en zei dat de duizendvoudige offers voortaan geen zin noch nut meer hadden, dat men zijn ziel moest reinigen en zijn driften slachtofferen, ten offer brengen (cfr. Ps. 50, 8; Ps. 51, 12). Hij ontkende geen enkele wetsbepaling, doch maakte de Wet door de verklaring, die Hij van haar inhoud en betekenis gaf, verhevener en eerbiedwaardiger. Hij deed meteen ook een lering als voorbereiding tot de doop en vermaande de mensen tot boetvaardigheid, want de tijd was nabij. Zijn woorden en de toon van zijn stem waren hier, zoals altijd, zeer bedaard, maar krachtig en met klem, nooit zeer vlug, tenzij tot de Farizeeën, want dan waren zijn bestraffende woorden als scherpe pijlen en zijn stem strenger. (cfr. Mt. 23, 13; Lk. 11, 42). De klank van zijn stem is een zeer welluidende tenor, zeer helder en zonder weerga. In een groot gedruis klinkt zijn stem boven alle stemmen uit, zonder dat Hij schreeuwt. De lessen en gebeden werden in de synagogen op een zingende toon gezegd, op de wijze van de koorzangen en missen onder de Fascikel 24 2435