Alle heidenen stonden verbaasd over zijn eerbied voor Jezus, want bij Jezus’ aankomst daalde de landvoogd van zijn terras af, vatte Jezus bij de hand met een doek, die hij in zijn ene hand hield, en drukte haar met zijn andere hand, waarin hij het ander einde van de doek hield, en maakte meteen een middelmatige buiging. Hierna besteeg hij met Jezus het terras. Hier sprak Hij nu zeer vriendelijk met Jezus en stelde benieuwd allerlei vragen. - Hij had vernomen, zo sprak hij, dat Hij een wijze leraar was en dat Hij de joodse Wet eerbiedigde; dat Hij verbazende wonderen deed en hij vroeg of al die geruchten, die over Hem de ronde deden, waarachtig waren. - Van wie Hij zulk een macht gekregen had, of Hij, ja, de beloofde Vertrooster, de Messias van de Joden was. Hij wist wel dat de Joden een Koning verwachtten en of Hij nu deze Koning was? - Met welke macht Hij zijn rijk in bezit hoopte te krijgen. - Of Hij ergens krijgsvolk in reserve had, of Hij hier op Cyprus misschien strijdkrachten onder de Joden kwam werven? - Of het nog lang zou duren, eer Hij zijn macht zou ontplooien en als heerser optreden? Veel dergelijke vragen stelde de landvoogd aan Jezus met een vriendelijke ernst, met een zichtbare ontroering en eerbied. Maar Jezus antwoordde hem zeer algemeen en onbepaald, zoals Hij reeds vroeger aan overheden op zulke vragen geantwoord had, bij voorbeeld: “Ge zegt het! zo gelooft men; de tijd van de Belofte is aanstaande; de profeten hebben het aldus voorzegd!” Op de vraag betreffende zijn Rijk en krijgsvolk, antwoordde Jezus dat zijn Rijk niet van deze wereld was, dat de koningen van deze wereld soldaten nodig hebben, maar dat HIJ de zielen van de Fascikel 25 2445