mensen verzamelde tot een Rijk van de almachtige Vader, de Schepper van de hemel en de aarde (cfr. Joa. 18, 36). Hij kruidde zijn antwoorden met allerlei diepzinnige lering en verrassende uitspraken, zodat de landvoogd niet minder over zijn woorden dan over zijn persoon ten zeerste verwonderd was. Ondertussen had hij bevolen een verversing bij de bron op de markt te brengen en hij nodigde Jezus en de zijnen uit hem daarheen te volgen; zij bezichtigden de bron en namen enige spijzen die opgediend waren op een stenen bank, waarover men een tapijt uitgespreid had. Er waren verscheidene bruine schotels met een vocht van dezelfde kleur, waarin zij hun koeken doopten. Ook gebruikten zij iets dat, zo ik meen, suikergoed of kaas kon zijn en er uitzag als stokken van een arm lang en twee duim dik. (Hetzij werkelijk kaas, want in nr. 1297 herhaalt K: “Zij aten van de  lange geitenkaas.”; hetzij suikerwaar.  In ‘t laatste geval ligt het voor  de hand dat de eetwaar gestold druivensap was, een zoete spijs,  door de Arabieren ‘DIBS’ genaamd en die ook in Israël bekend was  (espèce de sucre de raisin), Géogr. univ. V, 98;   dit product smelt in warm water, ‘t H. L. 3e jg. 85; 9e jg. 13).   Zij aten ook vruchten en gebak in de gedaante van sterren en bloemen. Kleine kruiken met wijn werden opgediend; andere kruikjes van bontgeaderde stof, van geheel dezelfde vorm als de kruiken van Kana, maar veel kleiner, werden met water uit de bron gevuld. De landvoogd bracht het gesprek ook op Pilatus en zijn gewelddadig optreden in de tempel en op zijn gedrag en handelwijze en gaf over dit alles zijn strenge afkeuring te kennen. Hij sprak ook nog van de instorting van de waterleiding van Siloë. 1262. Jezus had hier bij de bron nog een gesprek met de landvoogd, waarvan het onderwerp was: het water, de verschillende soorten van bronnen, troebele en klare, bittere, brakke en zoete, en van het groot Fascikel 25 2446