gedachten bij, wierp een licht in hun geest en wekte zozeer hun belangstelling dat er geen ergernis uit kon voortspruiten. Inderdaad, Hij vermaande de heidenen hier veel zachter dan in Palestina. Hij maakte ook gewag van de roeping der heidenen tot het Rijk van God en zei dat vele vreemdelingen van het oosten en het westen de tronen van de kinderen des huizes, die de zaligheid afwezen, zouden innemen. (Mt. 8, 11-12). Hierna onderbrak Jezus zijn lering, en terwijl Hij dan een verversing nam, besprak het volk onder mekaar de waarheden die Hij onderwezen had. Verscheidene heidense wijsgeren naderden nu tot Hem en ondervroegen Hem nopens enige punten, die zij niet goed begrepen hadden en ook nopens iets wat hun door hun voorouders overgeleverd was als een uitspraak van Elias, die in dit land was geweest, maar ik ben vergeten wat dit was. Jezus gaf hun de gewenste opheldering en hernam dan zijn redevoering. Hij kwam terug op de doop en op het gebed en bracht zijn leer in verband met de oogst en het dagelijks brood. Vele heidenen werden door zijn lering op een heilzame wijze ten goede bewogen en tot een vruchtbaar nadenken gebracht, maar andere, aan wie zijn toespraak niet behaagde, hebben zich verwijderd. Ik zag vervolgens vele Joden aan de vijver gedoopt worden. Jezus zegende weer het water. Ik vergeet telkens weer de doopformule; steeds komt de naam Jehova er in voor. Telkens stonden 3 dopelingen tegelijk om een bekken en het water in de omringende gracht reikte tot hun kuiten. Fascikel 25 2455