Hij zei dat Hij gekomen was om de werken van barmhartigheid te beoefenen en alles te doen wat de Vader in de hemel wilde, en zó gelijk Hij het wilde. Het gesprek werd zeer levendig en gaf Jezus aanleiding tot een strenge strafrede, waarin Hij nochtans hun milddadigheid jegens de armen, en alles wat bij hen goed en prijzenswaardig was, loofde, maar alle schijnheiligheid ongenadig afstrafte. Het was reeds laat, toen Jezus met de zijnen terugkeerde. De rabbijnen deden Hem uitgeleide tot aan de poort. De afgodenpriesteres Merkuria. 1269. Zodra Jezus met de leerlingen in de herberg (bij Salamis) teruggekeerd was, kwam een heidens man Hem vragen, enige stappen met Hem mee naar een tuin te willen gaan, waar iemand op Hem wachtte; het was een vrouw die in haar nood hulp van Hem verlangde te bekomen. Aanstonds ging Jezus met de leerlingen naar de aangewezen plaats, en toen Hij tussen muren naast de weg een heidense vrouw zag staan, die Hem buigend groette, deed Hij zijn leerlingen een weinig achteruit treden en vroeg de vrouw wat zij wilde. Dit was een zeer bevreemdende vrouw, volslagen onontwikkeld en diep aan het heidendom verslaafd: zij zat in de meest onterende godendienst verstrikt. Een oogslag van Jezus had in haar ziel de onrust geworpen (fasc. 12, nr. 407, voetnoot 166); zij kreeg het gevoel dat zij in dwaling was en ongelijk had, maar zij had geen eenvoudig geloof en kon zichzelf niet oprecht en zonder omwegen beschuldigen. Zij zegde tot Jezus gehoord te hebben dat Hij Magdalena en ook de bloedverliezende vrouw, die slechts de zoom van zijn kleed had aangeraakt, genezen had. Fascikel 25 2459