Ook zij nu bad Hem om hulp, bekennend dat zij de dienst van haar godin niet langer kon verdragen, dat zij de eisen van die valse dienst buitensporig en onrechtvaardig vond; zij bad Hem dus haar te willen genezen en onderrichten, maar zij gaf Hem haar vrees te kennen: wellicht was zij niet te genezen, omdat zij niet, gelijk de bloedverliezende vrouw, lichamelijk ziek was. 1270. Zij beleed dat zij getrouwd was en 3 kinderen had, maar dat een van deze kinderen buiten weten van haar man, in overspel gewonnen was; zij bekende eveneens dat zij omgang had met de Romeinse landvoogd; ook dat zij gisteren Hem, toen Hij door Salamis naar de Romeinse landvoogd ging, door een tralievenster had bezien en een glans om zijn hoofd had ontwaard (fasc. 13, nr. 438, voetnoot 199). Deze aanblik had haar diep geschokt; zij had aanvankelijk gemeend dat dit het uitwerksel van (menselijke) liefde voor Hem was, maar bij deze gedachte had een verschrikkelijke angst haar overweldigd en in onmacht doen vallen. Tot het bewustzijn teruggekeerd had zij gans haar binnenste, haar leven, bestaan en situatie zo afschuwelijk gezien, dat zij geen rust meer had kunnen vinden; zij had toen inlichtingen over Hem ingewonnen en van joodse vrouwen de genezing van Magdalena vernomen en van de bloedverliezende vrouw van Cesarea-Filippi; zij smeekte Hem nu dringend ook haar, indien dit mogelijk was, te genezen. Op dit betoog antwoordde Jezus haar dat het geloof van de bloedverliezende vrouw eenvoudig was geweest; zij had niet geaarzeld noch geredeneerd en geen lange verklaringen afgelegd, maar zich in stilte tot bij Hem voortgesleept, met de vaste geloofszekerheid dat zij genezen zou zijn, indien zij ook maar de zoom van zijn kleed kon aanraken. Dit geloof was haar redding geweest. Fascikel 25 2460