Zij ondervroegen Hem betreffende een verhaal dat onder de Joden over Elias in omloop was en volgens hetwelk hij een wolk, die een Maagd zou geweest zijn, uit de zee had zien opstijgen. (Klaarblijkelijk is het verhaal bedoeld uit I Kon. 18, 42-46 en door K. beschreven in fasc. 2, nr. 31). 1 Koningen 18 42. Toen ging Achab heen om te eten en te drinken. Elia echter klom naar de hoogte van de Karmel, boog zich ter aarde en legde zijn aangezicht tussen zijn knieën. 43. Daarop zeide hij tot zijn knecht: Klim omhoog, zie uit naar de zeekant. Hij klom omhoog en zag uit, maar zeide: Er is niets. Daarop zeide hij: Ga weer. Tot zevenmaal toe. 44. Bij de zevende maal nu zeide hij: Zie, een wolkje als eens mans hand stijgt op uit de zee. Toen zeide hij: Ga heen, zeg aan Achab: Span in en daal af, laat de stortregen u niet ophouden. 45. Toen, in een oogwenk, werd de hemel zwart van wolken en wind, en viel er een zware stortregen. Daarop reed Achab weg en ging naar Jizreël. De oude schrijvers hebben rondom de ware en valse gebeurtenissen uit haar leven, vooral rond haar geboorte en dood op de leeftijd van 62 jaar, allerlei verhalen gesponnen. Op deze fantastische bijzonderheden gaan wij natuurlijk niet in. De Assyriologen gissen dat Semiramis de Griekse vorm is van de naam Sammoeramat, gemalin van de Assyrische koning Sjamsji-Adad V (823- 810). Dit is misschien dezelfde naam als Djemsjid, waarover verder sprake zal zijn, en die wij om deze reden hier vermelden. (Voor de letterverwisseling en de verwantschap van medeklinkers, ‘b’, ‘dz’, ‘dj’, ‘dzj’, ‘ds’, cfr. fasc. 5, nr. 123, voetnoot 275). Wij lezen bij de geograaf Dapper (Assyrië, 259-261): “Volgens Strabo voerde Semiramis, niet alleen te Babylon, maar door het hele land grootse bouwwerken uit, want men toonde hem overal de door haar uitgevoerde dijken van Semiramis, overal muren en vestingen, waterleidingen, trappen, grachten, wegen en bruggen.” “De geschiedenis durft de wonderbare krijgsondernemingen van Semiramis noch waarborgen, noch negeren.” (Géogr. univ. V, 137). Hier achten wij op zijn plaats het volgende citaat: “De H. Katarina van Salamis bestreed de afgodendienst door aan te tonen dat al die zogenaamde goden eenvoudige stervelingen geweest zijn, die hun roem verworven hadden door een eindeloze reeks van misdaden en schrikkelijke ondeugden; dat de duivel, de vader van de leugen, de uitvinder was van al die bijgelovigheden, die rondom hun persoon gesponnen waren en waarvan de heidense wijsgeren zelf de waardeloosheid inzagen.” (Pet. Boll. T. 13, blz. 591). “Die bijgelovigheden waren ontstaan,” zegt ook K., “onder de invloed van een helse macht, van duivelse openbaringen en inwerkingen.” Fascikel 25 2464