46. Maar de hand des HEREN was over Elia, zodat hij zijn lendenen gordde en vóór Achab uit snelde tot waar men de richting naar Jizreël inslaat. Uit: NBG-vertaling 1951 *** Gaarne wilden zij weten waar die Maagd neergestreken was, want een machtige Koning, een Verlosser der gehele wereld, moest er uit voortspruiten. Volgens gemaakte berekeningen was het nu de tijd van zijn komst. Meteen verwarden zij dit met de legende van een ster die hun godin op Tyrus had laten vallen en zij vroegen of deze ster soms die wolk niet was? Één onder hen zei dat men nu veel sprak van een dweper in Judea, die de wolk van Elias en de omstandigheden (de algemene verwachting) te baat nam, om zich voor die koning uit te geven. Jezus deed niet alsof Hij deze was, maar zegde toch dat die man in Judea geen dweper was, noch zich uitgaf voor wat Hij niet was, dat men veel valse geruchten over Hem uitstrooide en dat de ondervrager slecht ingelicht was, maar dat nu de tijd gekomen was, waarop de profetieën in vervulling gingen. De spreker was een slechtgesteld man, een snoever die zich gewichtig wilde aanstellen; hij vermoedde niet dat hij met Jezus zelf sprak, die hij belasterde; hij had maar vaag over Hem horen spreken. Deze mannen waren filosofen die de waarheid vermoedden. Terzelfder tijd hadden zij enerzijds enig geloof in hun goden, terwijl zij die anderzijds ook weer tot allerlei betekenissen poogden te herleiden. (Und sie doch auch wieder in allerlei Bedeutungen auflösen wollten). De personen en goden die zij wilden verklaren, waren reeds volkomen onder elkander verward geraakt, en nu wilden zij er nog zelfs de wolk van Elias en de Fascikel 25 2465